Zbigniew Rusek to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiego sportu, a szczególnie siatkówki. Urodził się 2 października 1938 roku w Mysłowicach, a odszedł 7 sierpnia 2018 roku. Był niezwykle utalentowanym siatkarzem, który przez wiele lat reprezentował barwy Polski.
Rusek osiągnął wiele znaczących sukcesów w swojej karierze, w tym tytuł ośmiokrotnego mistrza Polski, co dowodzi jego wyjątkowych umiejętności oraz determinacji na boisku. W 1959 roku zdobył brązowy medal podczas Letniej Uniwersjady, co było jednym z jego wybitnych osiągnięć.
Po zakończeniu kariery sportowej, Zbigniew Rusek zajął się treningiem oraz działalnością w siatkówce. Jego wkład w rozwój dyscypliny był nieoceniony, a szczególnie pamiętany jest jako trener reprezentacji Francji seniorek w latach 1977–1979.
Kariera sportowa
W latach 1954–1958 Zbigniew Rusek był aktywnym zawodnikiem Stali Mielec. W 1958 roku podjął naukę na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, gdzie dołączył do drużyny AZS-AWF Warszawa. Dzięki jego wkładzie ekipa zdobyła mistrzostwo Polski w latach 1958, 1959, 1960, 1961 i 1963, a także wicemistrzostwo w 1962 roku. Od 1963 roku Rusek reprezentował barwy Legii Warszawa, z którą wywalczył mistrzostwo Polski w 1964 i 1967 oraz wicemistrzostwo w 1965 i 1966 roku. W sezonie 1967/1968 grał we francuskiej drużynie CSM Clamart, a zakończenie kariery zawodniczej miało miejsce w sezonie 1968/1969, kiedy to z Legią zdobył kolejne mistrzostwo kraju.
Debiut w reprezentacji narodowej miał miejsce 26 września 1959 roku w towarzyskim meczu przeciwko ZSRR, a zespół ten zdobył srebrny medal na wspomnianym turnieju. Rusek uczestniczył również w wielu ważnych zawodach, takich jak Letnia Uniwersjada w 1959 (gdzie zajął 3. miejsce), mistrzostwa świata w 1960 (4. miejsce) oraz 1966 (6. miejsce), mistrzostwa Europy w 1963 (6. miejsce) oraz Puchar Świata w 1965 (2. miejsce). Ostatni raz w barwach reprezentacyjnych wystąpił 1 marca 1967 roku, w mecz z Izraelem. Łącznie zagrał w 129 spotkaniach, odnotowując 107 występów oficjalnych.
Po zakończeniu kariery sportowej Rusek poświęcił się pracy trenerskiej. W latach 1970–1972 pełnił funkcję asystenta Tadeusza Szlagora w kadrze narodowej seniorów. W 1973 roku poprowadził reprezentację Polski juniorów do zdobycia brązowego medalu mistrzostw Europy. Następnie, w latach 1973–1975, trenował żeńską drużynę Spójnia Warszawa. Od 1975 roku prowadził treningi we Francji; w latach 1975–1977 pracował z reprezentacją juniorek, a od 1977 do 1979 z drużyną seniorek. W latach 1980/1981 został kierownikiem szkolenia Polskiego Związku Piłki Siatkowej, a w okresie 1992–2000, pełnił stanowisko wiceprezesa ds. szkoleniowych PZPS. Dodatkowo, był aktywnym członkiem komisji trenerskiej Międzynarodowej Federacji Piłki Siatkowej. O jego życiu świadczy fakt, że został pochowany na Cmentarzu Północnym.
Przypisy
- JanuszJ. Uznański, Ostatnia droga Zbigniewa Ruska [online], Polska Siatkówka. Oficjalny serwis PZPS, 14.08.2018 r. [dostęp 29.12.2020 r.]
- Zmarł Zbigniew Rusek
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Augustyn Pocwa | Henryk Sobura | Jerzy Wijas | Lucyna Langer-Kałek | Henryk Mikunda | Wojciech Rydz | Krzysztof Sitko | Dariusz Szoen | Mariusz Puzio | Józef Pocwa | Wojciech Grzyb (piłkarz) | Elfryda Preiss | Kamila Borkowska (koszykarka) | Aleksander Matusiński | Henryk Handy | Franciszek Sput | Ernest Gondzik | Roman Penczek | Andrzej Małysiak | Ryszard LinekOceń: Zbigniew Rusek