Brunon Kudera

---

Życiorys

Brunon Kudera w 1903 roku uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych na uniwersytecie we Wrocławiu. W trakcie pobytu na uczelni, wspólnie z Wojciechem Korfantym, Konstantynem Wolnym, Jakubem Kowalczykiem oraz Janem Dembińskim, aktywnie uczestniczył w działalności zakazanego w 1899 roku propolskiego Towarzystwa Akademików Górnoślązaków.

Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę jako adwokat na Górnym Śląsku, gdzie zaangażował się w działalność propolskich organizacji zarówno społecznych, jak i politycznych, takich jak Związek Górnośląski „Sokół”, Zjednoczenie Zawodowe Polskie, oraz Związek Inteligencji Polskiej na Górnym Śląsku. Ponadto, pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji: przewodniczył Towarzystwu Przyjaciół Nauk na Śląsku, był dyrektorem Uniwersytetu Ludowego w Bytomiu, a także członkiem Rady Nadzorczej spółki redakcyjnej czasopisma „Katolik” w Bytomiu.

W 1919 roku Kudera został wybrany do rady miejskiej Bytomia, gdzie sprawował przewodnictwo Polskiemu Klubowi Radnych, przyczyniając się dodatkowo do pracy w sekretariacie plebiscytowym. Po plebiscycie, a także po przeprowadzeniu III powstania śląskiego i przyznaniu Bytomia Niemcom, powrócił do Mysłowic, zakładając w 1922 roku kancelarię adwokacką i notarialną.

W tym samym roku został radnym Tymczasowej Rady Wojewódzkiej Województwa Śląskiego, a w 1927 roku objął stanowisko wiceburmistrza Mysłowic. Niestety, we wrześniu 1939 roku, podczas ucieczki przed Niemcami, został aresztowany przez władze sowieckie w okolicach Lwowa. Po odbyciu kary, w 1941 roku powrócił do Mysłowic, gdzie zmarł w 1942 roku na zapalenie płuc.

Jego życie rodzinne tragicznie się zakończyło, gdyż jego synowie, Stefan i Maciej, zginęli w 1944 roku w obozie koncentracyjnym Dachau. Za swoje zasługi Brunon Kudera został odznaczony Orderem „Pro Ecclesia et Pontifice”, który nadano mu z rąk papieża Piusa XI.

---

Oceń: Brunon Kudera

---