Andrzej Nardelli to postać, która pozostawiła trwały ślad w polskiej kulturze. Urodził się 7 kwietnia 1947 roku w Mysłowicach, a jego życie zakończyło się tragicznie 11 czerwca 1972 roku w Starym Orzechowie.
Był to człowiek o niezwykłym talencie, który łączył w sobie zarówno zdolności aktorskie, jak i umiejętności wokalne, co czyniło go wyjątkowym na polskiej scenie artystycznej.
Życiorys
Andrzej Nardelli był trzecim dzieckiem z siedmiorga w rodzinie Waleriana Nardellego oraz Stefanii Jasińskiej, obojga nauczycieli w szkołach średnich. Pochodzenie jego rodziny ojczystej sięga Włoch, podczas gdy korzenie matki sięgają Wielkopolski. Warto wspomnieć, że jego stryjem był Zdzisław Nardelli, znany reżyser radiowy, literat oraz poeta.
W latach 1960-1964 Andrzej uczył się w mysłowickim Liceum Ogólnokształcącym nr I im. Tadeusza Kościuszki. Następnie, w 1968 roku, ukończył studia na Akademii Teatralnej w Warszawie, na wydziale aktorskim. W 1970 roku dołączył na stałe do Teatru Narodowego w Warszawie, gdzie miał zaszczyt zadebiutować w roli tytułowej w „Kordianie” autorstwa Juliusza Słowackiego, w reżyserii Adama Hanuszkiewicza. Ponadto, jego talenty aktorskie objawiły się w spektaklach takich jak m.in. „Hamlet”, „Nie-Boska komedia”, „Opera za trzy grosze” czy „Śluby panieńskie”.
W latach 1970-1971 Andrzej występował w Piwnicy Wandy Warskiej w Warszawie, gdzie śpiewał utwory napisane przez Andrzeja Kurylewicza do poezji Cypriana Kamila Norwida. Regularnie występował z Magdą Umer w programach telewizyjnych oraz na scenach teatralnych Teatru Telewizji.
Tragicznie zmarł 11 czerwca 1972 roku, utonąwszy podczas kąpieli w Narwi. Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu w Mysłowicach.
Andrzej był homoseksualistą. W okresie przed swoją śmiercią pozostawał w związku z Bogusławem Witem, poetą oraz ostatnim sekretarzem Jerzego Zawieyskiego, znanego aktora, pisarza i polityka.
Upamiętnienie
Od roku 1999 przyznawana jest Nagroda im. Andrzeja Nardellego, która jest wręczana przez Sekcję Krytyków Teatralnych Związku Artystów Scen Polskich. Nagroda ta honoruje najlepszy debiut aktorski na polskich scenach dramatycznych. W regulaminie nagrody, w punkcie II, możemy znaleźć ich opis, w którym podkreślono, że imię nadane tej nagrodzie odzwierciedla wysoką pozycję, jaką Andrzej Nardelli zdobył jako bardzo młody aktor. Niestety, jego obiecującą karierę przerwała przedwczesna śmierć, co skutkowało tym, że Andrzej Nardelli zyskał swoje miejsce w historii polskiego teatru.
W 1993 roku został również zrealizowany film dokumentalny, który nosi tytuł Andrzej. Wspomnienie o Andrzeju Nardellim. Film ten powstał w ramach serii Legendy polskiego teatru i został zrealizowany przez Magdę Umer.
Filmografia
Filmografia Andrzeja Nardellego obejmuje szereg znaczących dzieł, które przyczyniły się do jego uznania w polskim kinie. Oto kilka kluczowych tytułów:
- 1967: Raz, dwa, trzy…,
- 1969: Szkice Warszawskie w roli Julka (reż. Henryk Kluba),
- 1971: Nie lubię poniedziałku jako zakochany,
- 1970: Przygody psa Cywila,
- 1972: Szklana kula w roli maturzysty Krzysztofa (reż. Stanisław Różewicz).
Przypisy
- Zdzisław Nardelli – Porta Polonica [online], porta-polonica.de [dostęp 08.04.2022 r.]
- Andrzej. Wspomnienie o Andrzeju Nardellim [online], teleman.pl [dostęp 09.12.2019 r.]
- Regulamin Nagrody im. Andrzeja Nardellego Sekcji Krytyków Teatralnych ZASP za najlepszy debiut aktorski [online], zasp.pl [dostęp 31.01.2012 r.]
- a b KrzysztofK. Tomasik KrzysztofK., Bardzo delikatny Kordian. Andrzej Nardelli (1947–1972) [online], Inna Strona, 17.02.2011 r. [dostęp 31.01.2012 r.]
- AlfredA. Sulik AlfredA., Galeria zasłużonych Mysłowiczan: Nardelli Andrzej [online], myslowice.celniej.pl, 2004 [dostęp 25.06.2017 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Jacek Mikołajczak | Eugeniusz Witek | Wojciech Powaga-Grabowski | Jan Wysocki (artysta) | Gabriela Obremba | Bogdan Precz | Jan Klemens | Maria Obremba | Grzegorz Heromiński | Wojciech Kuderski | Alojzy Mol | Bruno Wioska | Jolanta Fraszyńska | Damian Holecki | Grzegorz Niemczuk | Adam Golec | Olek Świerkot | Zygmunt Zgraja | Antoni Cofalik | Olbrycht StrumieńskiOceń: Andrzej Nardelli